روایی و پایایی آزمون تناوبی ریکاوری یویو ۲ در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی بازیکنان فوتسال زن نخبه

مقدمه: آزمون تناوبی ریکاوری یویو2(yirt) که در ابتدا برای برآورد vo2max بازیکنان فوتبال طراحی شد، آزمونی است که برای ارزیابی توانایی بازیکنان برای ریکاوری از وهله های شدید و تکراری فعالیت بکار می رود. هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی آزمون تناوبی ریکاوری یویو 2(yirt2) در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max) بازیکنان فوتسال زن نخبه بود. روش شناسی: آزمودنی های پژوهش را 21 بازیکن (میانگین سن 04/3±46/22 سال؛ قد 85/4±1/164 سانتی متر؛ توده بدن 31/7±6/56 کیلوگرم) تیم ملی فوتسال بانوان ایران تشکیل می دادند. حداکثر اکسیژن مصرفی تمامی آزمودنی ها به طور مستقیم با استفاده از دستگاه تجزیه گازهای تنفسی (دستگاه k4b2 ساخت شرکت cosmed ایتالیا) اندازه گیری و با استفاده از yirt2 برآورد شد. یافته ها: داده های آماری، همبستگی قوی و بالایی را بین vo2max برآورد شده از yirt2 و تجزیه گازهای تنفسی نشان داد(r=0.88 r2=0.77,p=0.001)، که بیانگر روایی بالای آزمون yirt2 در برآورد vo2max می باشد. هم چنین، همبستگی قوی و بالایی بین vo2max برآوردی در آزمون- آزمون مجدد yirt2 به دست آمد (r=0.98, r2=0.96,p=0.001) که بیانگر پایایی بسیار بالای این آزمون در برآورد vo2max بازیکنان فوتسال زن نخبه می باشد. نتیجه گیری: نتیجه این که آزمون تناوبی ریکاوری یویو 2 (yirt2) به عنوان آزمونی که توانایی سیستم های انرژی هوازی و بی هوازی ورزشکاران را مورد سنجش قرار می دهد، دارای روایی و پایایی بالایی در برآورد vo2max بازیکنان فوتسال زن نخبه می باشد.